Miejskie sieci Wi-Fi zyskują na popularności – władze miast, powiatów i gmin decydując się na udostępnienie bezpłatnego dostępu do sieci starają się przyciągnąć inwestorów oraz zwiększyć turystyczną atrakcyjność swojego regionu. Testowe wdrożenia powszechnych, darmowych, bezprzewodowych sieci miejskich prowadzone w USA wykazały, że wprowadzenie bezprzewodowego dostępu do sieci w przeciągu niecałego roku zaowocowało znaczącym wzrostem inwestycji na danym obszarze, wielokrotnie przekraczającym nakłady na wdrożenie i utrzymanie sieci. Dostępność publicznej sieci Wi-Fi wpisuje się w strategię cyfrowego rozwoju państwa oraz e-administracji. W przypadku większych ośrodków miejskich publiczne sieci bezprzewodowe wdrażane są w rejonach szczególnie atrakcyjnych turystycznie, w otoczeniu najważniejszych muzeów, parków, itp.
Sprawna realizacja wszystkich zadań przez sieć Metro Wi-Fi wymaga odpowiedniej infrastruktury technicznej. Jednocześnie specyfika tego rozwiązania narzuca dodatkowe wymagania:
- Konieczność instalacji punktów dostępowych na otwartym terenie.
- Obsługa obszarów o zmiennej, a często bardzo dużej koncentracji użytkowników. Przykładowo – impreza masowa, taka jak koncert w plenerze, może kilkusetkrotnie zwiększyć liczbę użytkowników sieci ponad przeciętną.
- Instalacja sprzętu Wi-Fi (punktów dostępowych i okablownia) w „trudnych warunkach” – np. w obiektach zabytkowych, narzucających ograniczenia dotyczące montażu sprzętu lub posiadających starą infrastrukturę kablową niekompatybilną z nowym sprzętem sieciowym.
- Metro Wi-Fi wymaga pokrycia zasięgiem sieci dużych obszarów zazwyczaj średnio lub gęsto zabudowanych.Uwzględniać trzeba warunki propagacji sygnału (bardzo silne tłumienie przez budynki i inne przeszkody terenowe), jak i trudną do przewidzenia maksymalną pojemność sieci.
