Sieć Wi-Fi na terenie kampusu uczelni to obecnie standard. Rosną jednak oczekiwania użytkowników co do jakości usług, a jednocześnie coraz trudniejsze staje się zapewnienie bezpieczeństwa i codzienne, rutynowe zarządzanie siecią oraz utrzymanie ciągłości jej działania. Typowo mamy do czynienia z sytuacją, w ktorej sieci bezprzewodowe na uczelni (zwłaszcza dotyczy to uczelni technicznych) zostały wdrożone stosunkowo wcześnie, tj. w latach 2008-2012 i stanowią pierwszą generację WiFi bazującą na standardach 802.11/a/b/g, która nie przystaje do obecnych wymagań dotyczących szybkości transmisji danych i pojemności łącza, jak również nie wykorzystuje w pełni potencjału oferowanego przez współczesne urządzenia mobilne. Nowe technologie bezprzewodowe oferujące transfery danych na poziomie 100 Mbps, wzrost szybkości przyłączy internetowych oraz gwałtowny wzorst liczby urządzęń mobilnych wymusza inwestycje uczelni wyższych w nowocześniejsze i sprawniejsze sieci bezprzewodowe.
Oczekiwania użytkowników i administratorów podsumować można następująco:
- Użytkownicy (studenci, pracownicy):
- Większa szybkość transmisji, obsługa standardów wbudowanych w nowe urządzenia przenośne, tj. 802.11ac i 802.11ax Wwi-Fi 6)
- Większa niezawodność – brak problemów przy łączeniu się z siecią, brak „rwania” transferu, itd.
- Kompletne pokrycie na terenie całego kampusu, zarówno wewnątrz budynków, jak i na zewnątrz
- Intuicyjna rejestracja w sieci (przy jednoczesnym ograniczeniu dostępu wyłącznie dla studentów i pracowników)
- Administratorzy:
- Zgodność z międzynarodowym standardem EDUROAM pozwalającym na
- Wydzielenie odrębnych sieci dla studentów i pracowników
- Wydzielenie sieci dla gości o (potencjalnie) niższych parametrach usług
- Wyeliminowanie zjawiska współdzielenia haseł
- Ograniczenie liczby urządzeń przypisanych do jednego użytkownika (np. do 4)
- Identyfikacja urządzeń i automatyczne przypisanie urządzenia do użytkownika
- Prosta administracja, niewymagająca zaangażowania personelu
