Czy sieć Wi-Fi klasy można zbudować w oparciu o większą liczbę urządzeń SOHO?
W sieci domowej funkcjonuje zwykle jeden, maksymalnie dwa punkty dostępowe Wi-Fi (AccessPoint - AP), w sieciach biurowych jest ich zazwyczaj kilkanaście, kilkadziesiąt lub w przypadku dużych instalacji - kilkaset. Różnica ilościowa w tym przypadku przekłada się też na różnicę jakościową. Sieci Wi-Fi instalowane w biurach charakteryzują się nie tylko większą liczba AP, a przede wszystkim większą liczbą użytkownikow przypadających na pojedynczy AP. Typowy sprzęt domowy nie jest w stanie efektywnie obsłużyć większej liczby użytkowników niż kilku-kilkunastu, pojedyncze AP klasy enterprise osługują nawet do kilkuset użytkowników. Sieć Wi-Fi licząca nawet kilka AP wymaga centralnego zarządzania – trudno wyobrazić sobie indywidualną zmianę ustawień na każdym AP z osobna w przypadku zmiany konfiguracji sieci. Domowe AP nie posiadaja funkcji centralnej administracji. Osobną klasę zastosowań stanowią sieci Wi-Fi dla środowisk przemysłowych, tj. pracujące w magazynach, parkach maszynowych, itp. – w takich zastosowaniach AP klasy SOHO nie są w stanie zapewnić nawet minimalnego poziomu jakości sygnału.
Skoro technologia radiowa Wi-Fi stosowana w sieciach domowych jest taka sama jak w sieciach „Enterprise”, to czy jedyna różnica między tymi instalacjami to liczba AP?
Podstawowa technologia sieci bezprzewodowej jest rzeczywiście taka sama w środowiskach domowych i korporacyjnych. Standardy 802.11a, 802.11b, 802.11n, 802. są w taki sam sposób obsługiwane w każdej sieci Wi-Fi – dzięki temu urządzenia przenośne, w tym telefony, tablety i inne terninale mobilne mogą być wykorzystane we wszystkich sieciach. W zakresie warstwy fizycznej – tj. systemów radiowych, urządzenia klasy enterprise oferują zazwyczaj dużo lepsze parametry pracy, zarówno dzięki wykorzystaniu specjalnie zaprojektowanych (i przetestowanych w różnorodnych warunkach) anten, technologii MIMO polegajacej na wykorzystaniu kilku równolegle pracujących nadajników i odbiorników, a także dodatkowych rozwiazań - takich jak dynamiczne kształtowanie sygnału w przestrzeni (np. technologia „Beamforming”). Oprogramowanie tańszego sprzętu domowego nie obsługuje zazwyczaj wielu dodatkowych standardów Wi-Fi, np. 802.11x (autoryzacja) i szeregu innych.
Czy dodatkowe funkcje oferowane przez systemy klasy Enterprise będą w naszej sieci potrzebne?
Sprzęt Wi-Fi klasy enterprise oferuje bardzo bogatą funkcjonalność, z której zazwyczaj w danej instalacji wykorzystywany jest tylko niewielki podzbiór. Są to jednak funkcje, z których w praktycznych instalacjach co najmniej kilka zawsze znajduje zastosowanie, przykładowo:
- „rozciagnięcie” jednego SSID na wszystkie AP w sieci i przeźroczysty roaming użytkowników między punktami dostepowymi.
- Wiele jednocześnie obsługiwanych SSID rozdzielonych na poziomie sieciowym – np. ruch sieciowy z SSID dla gości przesyłany jest osobnym VLAN-em i oddzielony od ruchu użytkownikow „wewnętrznych”.
- Autoryzacja użytkowników na podstawie zdefiniowanej listy lub poprzez integrację z Microsoft AD.
- Wydawanie czasowo ważnych biletów z hasłem dla gości i nie-pracowników.
- Jedna konsola admnistracyjna z wizyalizacja stanu wszystkich AP w sieci, centralne raportowanie ze wszystkich AP.
Czy zastosowanie specjalnych anten zewnętrznych znacząco poprawia zasięg AP klasy SOHO?
Aspekt radiowy Wi-Fi klasy SOHO jest jego najsłabszą stroną. Nie wynika to wyłącznie z zastosowania takich czy innych anten lecz przede wszystkim z zastosowanych tańszych układów i komponentów w module radiowym. Wymiana anten może jedynie polepszyć parametry pracy w przypadku budowy łącz kierunkowych, zazwyczaj jednak nie polepsza (a zwykle redukuje) zasięg i jakość sygnału. Niektórzy producenci oferują też AP „najeżone” trzema, sześcioma lub nawet większą liczbą anten. Rozwiązanie takie ma charakter w zasadzie wyłącznie marketingowy i nie wnosi nic do poprawienia jakości i zasięgu sieci.
Czy producenci profesjonalnego sprzętu Wi-Fi stosują te same układy (chipset) co producenci sprzętu klasy SOHO?
Producenci sprzętu Enterprise mogą stosować te same chipsety, które stosowane są w sprzęcie SOHO (choć często stosowane są ich bardziej zaawansowane wersje). Chipset nie stanowi jednak całości punktu dostępowego Wi-Fi. O jakości jego pracy decydują także wszystkie pozostałe komponenty, w tym tor radiowy oraz oprogramowanie. Warto też zaznaczyć, ze producenci niedrogiego sprzętu praktycznie zawsze realizuję swoje AP w oparciu o tzw. „reference design” producenta – tj. gotowy, najprostszy i najtańszy w realizacji projekt AP przygotowany przez producenta układów dla konkretnego chipsetu. Wprzypadku skorzystania z „reference design” oryginalny techniczny wkład wytwórcy AP sprowadza się do zaprojektowania obudowy oraz części oprogramowania. Producenci sprzętu Enterprise często budują rozwiązanie AP od zera, tj. projektują wszystkie prócz chipsetu moduły samodzielnie, osiągając dzięki temu lepszą wydajnosć i jakość sygnału.
Jaką funkcjonalność oferuje sprzęt Wi-Fi klasy SOHO?
Funkcje oferowane w niedrogich rozwiązaniach Wi-Fi ukierunkowane są na zastosowania domowe, dlatego też ich zakres jest dość ubogi. Z drugiej strony AP klasy SOHO zaopatrzone są w usługi softwarowe przydatne w domu lub małej firmie, a zbędne lub wręcz szkodliwe, ze względu na kwestie bezpieczeństwa w systemach firmowych (np. obsługa UnPnP). Systemy W-iFi klasy SOHO z reguły nie są pozwalaja na centralne zarządzanie, realizują tylko w podstawowe funkcjie uwierzytelnienia, nie obsługują (lub obsługują tylko w podstawowym zakresiem VLAN-y). Główną wadą tańszych AP jest też niemożność stworzenia z ich wykorzystaniem sieci o jednym SSID.
Czy funkcje wymagane w Wi-Fi klasy enterprise można zrealizować instalując na AP oprogramowanie OpenSource?
Instalacja oprogramowania darmowego na sprzęcie popularnych - tanich producentów jest operacją zazwyczaj nieodwracalną i wiąże się z utratą gwarancji na sprzęt. Oprogramowanie OpenSource takie jak np. OpenWRT czy Tomato oferuje rzeczywiście bogatszą fukcjonalność od preinstalowanego oprogramowania producentów sprzetu, nie jest to jednak zestaw funkcji wystarczający do budowy większych sieci – nadal nie jest możliwa centralna administracja, integracja z domeną Windows czy uwspółdzielenie SSID na wszystkie zarządzane AP.
