Projektowanie sieci Wi-Fi zazwyczaj ogranicza się do uwzględnienia pokrycia, a więc odpowiedniej siły sygnału na terenie danego obiektu: biura, hotelu, szkoły, itd. Jest to jednak tylko jedna strona medalu i sieć o doskonałym pokryciu może nie spełniać najbardziej podstawowych oczekiwań użytkowników co do szybkości i niezawodności transmisji. Poniższe przykłady ilustrują wybrane problemy, z jakimi można spotkać się przy projektowaniu sieci WiFi dla różnych obiektów:
- Hotel – sieć powinna zapewniać odpowiednie pokrycie calego obiektu. W części mieszkalnej dąży się do minimalizacji liczby punktów dostępowych (AP) przy zapewnieniu odpowiedniej siły sygnału we wszystkich pokojach. Zarządzający hotelem nie będzie zadowolony z negatywnej opinii dotyczącej braku zasięgu WiFi wystawionej przez użytkowników ulokowanych w pokojach „na końcu korytarza”. Jednocześnie w części mieszkalnej hotelu gęstość użytkowników jest niewielka i liczba urządzeń podłączonych do jednego AP nie jest istotnym limitem technicznym.
- Sala konferencyjna, aula wykładowa – otwarta przestrzeń bez istotnych przeszkód ograniczających rozchodzenie się sygnału. Nawet przy salach przeznaczonych dla kilkuset osób możliwe jest satysfakcjonujące pokrycie sygnałem Wi-Fi przy pomocy jednego AP. Jednak, w przypadku kilkuset użytkowników zaopatrzonych nieraz w dwa lub trzy urządzenia mobilne (telefon, tablet, laptop) musimy uwzględniać parametr maksymalej liczby użytkowników na jeden AP – czyli planować sieć przede wszystkim z uwzględnieniem jej pojemności.
- Obiekt sportowy, np. stadion – przypadek ten jest podobny do poprzedniego, lecz w wydaniu „ekstremalnym” - konieczność obsłużenia liczby urządzeń rzędu tysięcy powoduje, że tego typu obiekty są najtrudniejszym wyzwaniem dla projektanta sieci. Planowanie wymaga uwzględnienia pojemności, a więc zastosowania dużej liczby AP. Przy braku fizycznych przeszkód ograniczających zasięg sygnału wiele AP o nakładającym się zasięgu powoduje wystąpienie zakłóceń międzykanałowych i w efekcie zmniejsza wydajność transmisji. Rozwiązaniem jest stosowanie wysoko wydajnych AP oraz specjalnych anten sektorowych o ograniczonym kącie emisji sygnału.
- Magazyny i hale przemysłowe – w przypadku tych obiektów kluczowym czynnikiem jest zapewnienie odpowiedniego pokrycia. Metalowe regały, składowane materiały i towary oraz pracująjące urządzenia powodują znaczne tłumienia sygnału nieraz bardzo drastycznie ograniczając zasięg sygnału. Planowanie sieci dla tego typu środowisk wymaga praktycznie zawsze wykonania pomiarów w miejscu instalacji (tzw. „SiteSurvey”). Osobnym problemem są obiektywne trudności w okablowaniu obiektów o dużej powierzchni – połączenie AP do sieci Ethernet może okazac się bardzo kosztowne lub wręcz niemożliwe. Stosuje się w takich przypadkach rozwiązania „mesh”, polegające na wzajemnym połączeniu AP drogą radiową.
- Obiekt biurowy – planowanie rozmieszczenia AP dla typowej przestrzeni biurowej jest zadaniem wymagającym wyważenia parametrów pojemności i pokrycia, nie są to obiekty stawiające największe wyzwania projektantom, jednak bardzo często wymagają uwzględnienia szczególnych przypadków, takich jak: indywidualne potraktowanie sal konferencyjnych, uwzględnienie nietypowych konstrukcji (np. w starym budownictwie), itp.
- Sieci miejskie i „terenowe” – tzw. „metro WiFi” wymaga pokrycia zasięgiem sieci dużych obszarów zazwyczaj częściowo lub gęsto zabudowanych. Projektant musi uwzględniać zarówno warunki propagacji syganłu (bardzo silne tłumienie przez budynki i inne przeszkody terenowe), jak i trudną do przewidzenia maksymalną pojemność. Przykładowo – impreza masowa, taka jak koncert w plenerze może kilkusetkrotnie zwiększyć liczbę użytkowników sieci ponad przeciętną. W zastosowaniach terenowych stosuje się profesjonalne punkty dostępowe zdolne do obsłużenia dużej liczby użytkowników jednocześnie, przygotowane do pracy w trudnych warunkach (temperatura, zapylenie, itp.). Podobnie jak w przypadku hal i magazynów bardzo często rezygnuje się z okablowania danych dla sieci miejskich polegając na radiowym rozprowadzeniu danych miedzy AP. Z uwagi na znaczny fizyczny rozmiar sieci stosuje się także dedykowane radiolinie.
